Przeglądaj wg Autor "Potoniec, Alicja"
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
Wyników na stronę
Opcje sortowania
Pozycja Europejski nakaz aresztowania w polskim prawie karnym(2012-08-26 18:43:55) Potoniec, Alicja; Młynarczyk-Mościcka, MonikaEuropejski nakaz aresztowania (ENA) jest instytucją międzynarodowej współpracy wymiarów sprawiedliwości pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej w sprawach karnych w zakresie wydawania przestępców. Jest skutecznym narzędziem, uniemożliwiającym przestępcom wykorzystywanie granic do unikania wymiaru sprawiedliwości. Został wprowadzony po to, aby zwiększać skuteczność zwalczania przestępczości i pogłębiać współpracę i zaufanie krajów UE, zastępuje także długotrwałe i skomplikowane procedury ekstradycyjne. Umożliwia aresztowanie osoby podejrzanej lub oskarżonej o popełnienie przestępstwa oraz już skazanej i wydanie jej do kraju, w którym zostanie postawiona przed sądem lub przekazana do wykonania wcześniej orzeczonej kary. Europejski nakaz aresztowania pozbawiony jest elementu politycznego, o jego wydaniu czy wykonaniu decydują wyłącznie organy sądowe. Jednolitą regulację na obszarze UE w zakresie stosowania ENA wprowadzono, posługując się decyzją ramową UE. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie podstaw i zasad funkcjonowania ENA w Polsce oraz korzystanie z tego instrumentu współpracy przez polski wymiar sprawiedliwości w latach 2007-2011. Z przeprowadzonej analizy wynika, iż polskie organy procesowe często sięgają po ENA, na co wpływają takie czynniki jak duża emigracja zarobkowa Polaków i obowiązująca w Polsce zasada legalizmu. Polska w latach 2007-2011 wydała najwięcej ENA spośród wszystkich krajów UE, stanowią one prawie jedną trzecią ENA wydanych w Europie.Pozycja Tymczasowe aresztowanie jako najsurowszy środek zapobiegawczy w polskim prawie karnym(2010-11-12 19:26:08) Potoniec, Alicja; Młynarczyk-Mościcka, MonikaCelem pracy jest omówienie środków zapobiegawczych i przedstawienie tymczasowego aresztowania jako najsurowszego z tych środków, stanowiącego ingerencję w wolność osobistą człowieka. Dla lepszego zrozumienia i zobrazowania czym jest tymczasowe aresztowanie, na początku pracy przedstawiono czym są środki zapobiegawcze w polskim prawie karnym oraz ogólną charakterystykę mniej dolegliwych - nieizolacyjnych środków zapobiegawczych, tj. poręczenia, dozoru policji, zawieszenie w czynnościach służbowych, zakazu opuszczania kraju. O wyjątkowości i surowości tymczasowego aresztowania mają świadczyć opisane w dalszej części pracy tj. w rozdziale drugim, dolegliwości związane z jego stosowaniem, podstawy i zakazy stosowania. Rozdział trzeci przedstawia szczególne procedury, które muszą być bezwzględnie dotrzymane aby można było zastosować tymczasowe aresztowanie, co również świadczy o wyjątkowości tego środka zapobiegawczego. W ostatnim - czwartym rozdziale przedstawiono praktykę stosowania tymczasowego aresztowania i innych środków zapobiegawczych w latach 2007-2009 na przykładzie Sądu Rejonowego w Limanowej. Celem analizy jest pokazanie jak często stosowane jest tymczasowe aresztowanie, za jakie przestępstwa, na jakiej podstawie i wobec jakich osób. W pracy wykorzystano metodę dogmatyczno-prawną, podjęto próbę analizy instytucji tymczasowego aresztowania poprzez dokonanie interpretacji przepisów prawnych, orzecznictwa sądowego. Literatura dotycząca tymczasowego aresztowania jest obszerna, temat tymczasowego aresztowania z uwagi na jego kontrowersyjność jest często poruszany, zwłaszcza w ostatnich latach, gdy Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał wiele skarg obywateli polskich dotyczących zasadności aresztowania. Spośród wielu pozycji, przy pisaniu pracy skorzystano z szeregu orzeczeń sądowych jak i publikacji znanych prawników - specjalistów z zakresu prawa karnego. Do sporządzenia analizy wykorzystano akta sądowe oraz dane statystyczno-sprawozdawcze prowadzone przy Sądzie Rejonowym w Limanowej. Tymczasowe aresztowanie jest najsurowszym środkiem zapobiegawczym, który dotkliwie ingeruje w wolność osobistą oskarżonego, pozbawiając go na jakiś czas wolności osobistej poprzez umieszczenie w zakładzie karnym. Nieizolacyjne środki zapobiegawcze pozostawiają oskarżonego na wolności, nie odrywają go od jego rodziny i nie wyciskają tak wyraźnego piętna społecznego, nakładają na niego jedynie rygory ograniczające jego wolność. Należy więc racjonalnie korzystać z tymczasowego aresztowania jako najsurowszego środka zapobiegawczego i stosować go w ostateczności, gdy inne łagodniejsze środki nie są w stanie zapewnić prawidłowego toku postępowania karnego.